Ofiarowanie Izaaka

Historia stworzenia

Rzeźba należy do głównego ołtarza kościoła Wszystkich Świętych we wsi Hodowica. Kościół został zbudowany według projektu architekta Bernarda Meretyna. Rzeźba została stworzona pod koniec lat siedemdziesiątych XVIII wieku, prawdopodobnie w latach 1757-1759.

Opis rzeźby

Rzeźba Abrahama wyróżnia się pokornym pochyleniem głowy, boleścią na twarzy z na wpół zamkniętymi powiekami, stanowczo rozłożonymi rękoma, obnażonym prawym ramieniem z podartym rękawem oraz szermierczym ułożeniem nóg.

Rzeźba Izaaka cechuje się pytającym zawrotem głowy, twarzą o szeroko otwartych oczach, obnażonymi plecami, związanymi za plecami rękoma, figura ustawiona jest na kolanach, z obnażonym kolanem prawej nogi.

Szaty na posągu Abrahama są wykonane na płaskorzeźbie, ujawniając anatomiczną strukturę ciała. Płótno, jakie łączy lewą i sprytnie ułożoną prawą rękę z mieczem, zostało wyrzeźbiono dynamicznie. Takie autorskie podejście możemy zaobserwować później w poszukiwaniach futurystów XX stulecia, w szczególności w  dziełach Umberto Bocconiego i Giacomo Ballego. Stroje Izaaka są bardzo proste, fałdy są łagodne, tkanina leży mocno na sylwetce chłopca.

W tej skomplikowanej i pełnej tragizmu kompozycji Pinsel kreuje szczególne wydarzenie, porównując energicznie wyrzeźbioną postać Abrahama i pokorną Izaaka. Posąg Abrahama jest całkowitym nerwem: muskularne ręce o wystających żyłach, mocny podbródek, zapadające się skronie, przecięte zmarszczką czoło. Natomiast Izaak jest spokojny i cnotliwy, o kręconych włosach i jedwabistej cerze. W celu uwyraźnienia pomysłu autor realistycznie i róznobarwnie podkreśla otwarte części ciała i włosy, a stroje pokrywa pozłotą.

Skrupulatnie wykonana twarz Izaaka sugeruje, że modelem rzeźby mógłby wystąpić syn Jana Jerzego Pinsla – Bernard, który w czasie tworzenia dzieła miał prawie 7 lat. Jako prototyp Abrahama mógłby służyć wieloletni przyjaciel rzeźbiarza – architekt Bernard Meretyn, który na ten czas miał ponad 60 lat.